Political Crisis And Uncertainty Fuels Bosnia’s Youth Migration

 The United Nations Population Fund (UNFPA) recently published a research report, prepared in cooperation with IPSOS and proMENTE, exploring the attitudes of 18-29 year-olds in Bosnia and Herzegovina (BiH) between January and March 2021. The study aims to identify the main socio-economic factors that push youth emigration from BiH while considering elements such as age, educational attainment, political and civic participation, and employment status. According to the findings, respondents indicate that their decisions to emigrate from BiH are heavily influenced by social and political instability, enduring unemployment, and the absence of policies that specifically target the problems facing young people.

The report’s publication coincides with warnings from experts, politicians, and journalists from all around the world that a new conflict in BiH could be on the horizon. According to many experts, and BiH High Representative Christian Schmidt’s report to the United Nations Security Council, BiH is facing its greatest political and security crisis since signing the Dayton Peace Agreement 26 years ago.

Milorad Dodik, the Serb Member of the three-person Presidency of BiH and leader of the country’s Serb-majority entity Republika Srpska (RS), has threatened secession by withdrawing the entity from BiH’s state level bodies including the armed forces, judiciary, and tax and custom agencies. Dodik has been known for his separatist ideas since becoming prime minister of the RS in 2006, but today’s power vacuum in BiH and the wider region have created an environment that facilitates these inclinations. The EU’s failed enlargement policies and the US’s decade-long disengagement from the region have provided Russia with an opportunity to increase its influence, so much so in fact that the legitimacy of the recently appointed BiH High Representative has come under question.

Released on 17 November, the UFPA survey shows that only 10 percent of young respondents were completely satisfied with their living standards in BiH, and only 27 percent believed that the standard of living in their area was improving. More importantly, 44 percent agreed that they felt insecure due to the possibility of inter-ethnic tension while almost 25 percent neither agreed nor disagreed. One can assume that this 25 percent still believes in the possibility of inter-ethnic tension after the recent crisis. At the same time, 66 percent of young Bosnian and Herzegovinians said that they can express themselves freely, that they do not feel discriminated against, and that people treat them with respect and dignity.

It can be surmised that young people interact with one another on a more regular basis than with the older generation, and thereby they may feel the possibility of interethnic tension not from their peers, as they do not feel discriminated against, but from the older generation that holds on to the wartime traumas and memories. From this point of view, the recent and intensifying political crisis makes young people feel more insecure and neglected, paving the way for them to consider emigration as a means of escaping the perceived vicious circle of violence.

Regarding youth political and civic engagement, one key finding of the survey is young people’s low interest in either formal or semi-formal types of participation. This may be due to the fact that 70 percent of respondents saw BiH society as systemically corrupt. Yet it is unlikely that young Bosnians will change the system, as 23 percent seek to leave the country temporarily and 24 percent permanently. In fact, more than 40 percent want to leave the country by next year, while 35 percent seek to leave in one to two or more years. Worse still, this is not a new trend. According to unofficial figures, from the end of the war in 1995 to 2013, 150,000 young people left the country.

High unemployment rates compound the problem, and young people’s attitudes towards finding employment are not very encouraging. Young people in Bosnia and Herzegovina do not perceive expertise, skills, or competencies as key factors in gaining employment. Rather they consider having acquaintances and connections with people in power as the most important factors in finding a job. The findings of the UNFPA’s recent report confirm previous research and further that 23 percent of unemployed youth are not actively looking for a job, thus putting them in the at-risk category of young people who are neither in school, work, nor training.

Conclusion

The UNFPA’s timely survey stands as a stark reminder that escalations of political crisis in Bosnia and Herzegovina do not only affect day-to-day political calculations but pose a serious danger to the future of the country, especially when considering the threat of youth emigration. Political instability and the stalling of reform processes push young people to search for opportunities abroad.

Considering that the country’s youth are of the post-war generation, they have the capacity to build peace between nations in Bosnia and Herzegovina; but the cost of recurring political crises becomes higher by the day. Discussions of the recent crisis in BiH should consider the opportunities provided by youth, and the EU and US’s agendas towards peace and stability in BiH should emphasize youth programs more than ever. Young people from Bosnia and Herzegovina, like all young people, do not deserve to face the uncertainty of violence.

In order to tackle youth unemployment, international institutions such as the World Bank and International Monetary Fund should implement projects within their programs in BiH. If economic sanctions are an important tool in stopping Dodik’s secessionist agenda, economic incentives might be an important tool in tackling unemployment.

*Burak Yalım is an Istanbul-based doctoral research fellow at Kocaeli University and President of the International Relations Studies Association (TUIC). Yalım’s primary areas of interest are migration and the Balkans. He can be found on Twitter @burakyalim

Bosna Hersek’te Neler Oluyor?

 Bosna Hersek Cumhurbaşkanlığı Konseyi Sırp Üyesi Milorad Dodik’in Bosna Hersek’in küçük entitesi Sırp Cumhuriyeti’nin (RS) kendi ordusunu kurmak istediğini ifade etmesi akıllara “Bosna Hersek’te 1992 koşullarına mı dönülüyor?” sorusunu getirdi. Bosna Hersek Anayasası ve dolayısıyla 1995’te imzalanan Dayton Barış Anlaşması’nın 4. ekine aykırı olan bu girişimi engelleyecek tek otorite Ağustos’ta göreve başlayan Yüksek Temsilci Christian Schmidt. Bosna Hersek’te Dayton Barış Anlaşmasının 10. eki ile kurulan Yüksek Temsilciliğin 1997 yılında Bonn’da gerçekleştirilen görüşmelerde yetkileri genişletilmişti. Böylelikle Yüksek Temsilci yerel aktörlerin uzlaşamadığı konularda bağlayıcı kararlar alabilecek ve Dayton Barış Anlaşmasına veya yasalara aykırı davranan yöneticilerin görevine son verebilecek yetkilere sahip olmuştu. Bonn Yetkileri olarak da anılan bu yetkilere dayanarak 2004 yılına kadar içinde bakan, milletvekili ve hâkimlerin de olduğu 139 yönetici görevden alınmış, 2004 yılında ise Sırp Cumhuriyeti’nin engellemeleri aşılarak savunma reformu ile Bosna Hersek Silahlı Kuvvetleri kurulmuştu (Banning, 2014).

Peki, bu noktaya nasıl gelindi? Bir önceki Yüksek Temsilci Valentin Inzko görevinin bitimine bir hafta kala Bonn Yetkileri’ni kullanarak Bosna Hersek ceza kanununda değişiklik yapılmasına dair kanun çıkardı. Kanun; soykırım suçunu veya insanlığa karşı suçları önemsizleştiren veya haklı göstermeye çalışan kişilere 6 aydan 5 yıla kadar hapis cezası öngörürken soykırım veya insanlığa karşı suçlardan hüküm giymiş kişileri yüceltecek anma, isimlerini kamuya açık sokak vb. yerlere verme gibi eylemlere 3 yıldan az olmamak üzere hapis cezasını içeriyor (HR’s Decision on Enacting the Law, 2021). Beklenileceği üzere Yüksek Temsilcinin çıkardığı bu kanun, soykırımın ve suçluların övülmesi ile adlarına anma ve törenler düzenlenmesiyle ilgili çok kabarık olan Dodik tarafından büyük bir tepkiyle karşılandı. Örneğin Dodik 2016 yılında başkent Sarajevo’nun yakınında savaş döneminde Bosnalı Sırpların üssü konumunda olan Pale şehrinde soykırım suçlusu Radovan Karadzic adına bir öğrenci yurdu açılışı yapmış ve açılışta Radovan Karadzic’in Sırp Cumhuriyeti’nin kurucusu olduğunu, Eski Yugoslavya Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin (ICTY) sadece bir tarafı yargıladığını ifade etmişti (The Guardian, 2016). Daha önce de devlet kurumlarını boykot etme tecrübesi olan Milorad Dodik, Yüksek Temsilciliğin soykırım kanunu çıkarmasına tepki olarak yine devleti boykot etme çağrısında bulundu ve gerçekleştirdiği basın toplantısında Sırp Cumhuriyeti parlamentosunun birkaç gün içinde ordu, Yüksek Yargı ve Savcılık Kurulu, HSYK, mali sistem ve diğer kurumlardaki reformlara ilişkin onayı geri çekmeye karar vereceğini söyledi. Dodik ayrıca herhangi bir Yüksek Temsilci tarafından empoze edilen  Bosna Hersek yasalarını geçersiz ve uygulanamaz kılacak yasalar çıkaracaklarını, Sırp Cumhuriyeti topraklarındaki düzenlemeleri içeren 140 kanunu değiştireceklerini çünkü bu kanunlarla yetkilerin Sırp Cumhuriyeti’nden alındığını ifade etti. Bir adım daha ileri giden Dodik ortak ordu için verdikleri rızayı geri çekeceklerini ve birkaç ay içerisinde Sırp Cumhuriyeti Ordusu’nun kurulabileceğini belirtti (Radio Free Europe, 2021).

Peki, Sırp Cumhuriyeti (RS) meclisinin böyle bir yetkisi ve otoritesi var mı? Bosna Hersek Anayasasına göre ki bu Dayton Barış Anlaşmasının 4. ekidir, entiteler yapacakları yasalarda devlet düzeyindeki Anayasaya uyumlu olmak zorundadır. RS Meclisi 1999 yılında Bosna Hersek Devlet meclisinde onaylanan 5 yasanın uygulanma şeklini RS toprakları için değiştirdiğinde dönemin Yüksek Temsilcisi Wolfgang Petritsch bunun hükümsüz olduğuna ve ne RS Meclisinin ne de FBİH Meclisinin, yani entitelerin, Bosna Hersek Bakanlar Kurulu tarafından alınan kararları reddetme veya değiştirme gibi yetkisi olmadığına hükmetmişti. Dodik’in gerek ordu ve güvenlik güçleri kurmakla ilgili, gerekse Bosna Hersek Anayasa Mahkemesini tanımamakla ilgili girişimleri hukuken geçersizdir çünkü her iki yasa da Bosna Hersek Devlet Meclisi tarafından yürürlüğe konulmuştur (Kuloglija vd., 2021).

Dodik ayrılıkçı söylemleri, soykırımı inkar eden ve suçluları öven açıklamaları yıllardır dile getiriyordu ancak Sırp Cumhuriyeti Ordusu kurma girişiminden bahsetmesi kırmızı alarm oluşturdu. Sırp Cumhuriyeti Ordusu 1992-1995 yılları arasında Bosna Hersek’te yüz binden fazla ölüme, Srebrenitsa’da soykırıma ve sayısız savaş suçuna imza atmıştı ve 2007 yılında Uluslararası Adalet Divanı tarafından soykırım suçunun işlenmesinden sorumlu bulunmuştu. Dodik’in uluslararası toplumun tepkilerini hiçe sayan; NATO Bosna Hersek’e müdahale ederse biz de dostlarımızdan yardım isteriz, AB içerisinde Sırp Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını destekleyen 7 üye var söylemleri de endişeleri arttırdı (Trkanjec, 2021; Öztürk, 2021).

ABD, AB başta olmak üzere uluslararası toplum; Bosna Hersek’in toprak bütünlüğüne olan vurguyu, barışın korunmasına olan ihtiyacı ve Milorad Dodik’in ayrılıkçı ve tehditkâr çıkışlarına yönelik eleştirileri yıllardır vurgulamakta. Hatta Milorad Dodik ABD’nin yaptırım uyguladığı liderler arasında, 1 Ocak 2017’den beri ABD Hazine Bakanlığı Yabancı Varlıklar Ofisi (OFAC) Milorad Dodik’i sözde kara listesinde bulunduruyor. Ancak ABD’nin Batı Balkanlar Temsilcisi Gabriel Escobar ile Ekim ayının başında görüşme gerçekleştiren Dodik görüşme sonrasında gerçekleştirdiği basın toplantısında ABD Temsilcisine net bir şekilde “Beni yaptırımlarla tehdit edemezsiniz, ben çoktan onların üstesinden geldim.” ifadelerini ilettiğini söyledi (Trkanjec, 2021). Dodik’in AB içerisinde Sırp Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını destekleyen 7 üye var çıkışı sonrasında AB Sözcüsü Peter Stano yaptığı basın toplantısında Bosna Hersek’in bütünlüğü ve egemenliğinin sorgulanmasının birlik açısından kabul edilmez olduğunu ifade ederken, AB’nin 27 üyesinin duruşunun çok açık olduğunu ve Bosna Hersek’in toprak bütünlüğüne bağlı olduklarını söyledi. Ağustos ayında göreve başlayan Yüksek Temsilci Christian Schmidt’in Birlemiş Milletler’e gönderdiği ilk rapora ulaşan Kurumsal Sosyal Medya Yönetimi The Guardian’ın haberine göre Schmidt, BM’yi Bosna Hersek’in “savaş sonrası dönemin en büyük varoluşsal tehdidi” ile karşı karşıya olduğu konusunda uyardı. Schmidt ayrıca eğer Sırp ayrılıkçılar kendi ordularını kurmayla ilgili tehdidi gerçekleştirir ve Bosna Hersek ordusunu ikiye bölerlerse yeni bir savaşa doğru gidişi durdurmak için daha fazla uluslararası barış koruma gücünün Bosna Hersek’e gönderilmesi gerektiğini söyledi (Borger, 2021).

Bosna Hersek’te uluslararası barışı koruma görevi, hâlihazırda ülkede bulunan ve 700 kişiden oluşan AB’nin EUFOR birlikleri. Bunun yanı sıra NATO’nun Sarajevo’da bir karargâhı bulunuyor. Ancak her ikisinin de 1 yıllık görev süreleri önümüzdeki günlerde BM Güvenlik Konseyinde yenilenecek ve Rusya’nın kararları bloke etme ihtimali mevcut. Yüksek Temsilci Christian Schmidt’in göreve gelişini illegal olarak niteleyen Rusya, Barış Uygulama Konseyi’nin seçtiği kişilerin BM Güvenlik Konseyi’nin onayı olması gerektiğini ve bu onayı olmayan bir Yüksek Temsilcinin uluslararası yasal meşruiyeti olmayacağını dolayısıyla Dayton Barış Anlaşmasına göre de Yüksek Temsilci sayılamayacağını ifade etmişti. EUFOR’un görev süresinin uzatılması 3 Kasım’da oylanacak ve Rusya bu oylama öncesi Yüksek Temsilci Christian Schmidt’in altı ayda bir yapılan Güvenlik Konseyi bilgilendirmelerini gerçekleştirmemesini ve oylanacak metinde Yüksek Temsilciye tek bir atıf bile yapılmamasını istedi. Bunun üzerine Fransa Yüksek Temsilciye atıf yapmaktan kaçınan yeni bir kısa metin hazırladı. (Security Council Report, 2021).

Rusya ve Çin’in Bosna Hersek’te artık Yüksek Temsilciliğe ihtiyaç olmadığı yönündeki politikası başta ABD ve AB olmak üzere batılı ülkelerce benimsenmiyor ve bu durum Bosna Hersek’teki krizi daha da derinleştiriyor (“Russia threatens”, 2021). Bosna Hersek’te barışı ve istikrarı korumak Dayton Barış Anlaşmasının şartlarının sürdürülebilirliği ile mümkün görünürken anlaşmanın Bosna Hersek’li politikacıların anlaşamadığı konularda tek yetkili olarak tanıdığı Yüksek Temsilcilik makamının tartışma konusu olması ve Rusya’nın talebiyle EUFOR’un görevini uzatacak metinden çıkarılması endişe vericidir. Ayrılıkçı, soykırımı inkâr eden Milorad Dodik’in Bosna Hersek Anayasası ve Dayton Barış Anlaşmasını ihlal eden girişimlerine rağmen görevine devam edebiliyor olması, Sırp Cumhuriyeti Ordusu kurma girişimine cesaret vermektedir.  Dayton Barış Anlaşmasının Bosna Hersek içindeki ihtilaflarda son sözü söyleyecek makam olarak belirlediği Yüksek Temsilciliğin de Rusya ve Çin’in girişimleri ile pasifize edilebilme ihtimali Bosna Hersek’te barış ve istikrarın tehlikede olduğunu gösteriyor. Bosna Hersek’te ihtiyaç olan Washington, Brüksel ve Londra’dan gelen açıklamalardan ziyade Bosna Hersek’in bütünlüğünün ve barışının kesin olarak sağlanmasına yönelik caydırıcı önlemler olmalıdır. Ülkedeki ayrılıkçı Sırpların Belgrad, Moskova, Hırvatların ise Zagreb ve Berlin’den güç aldığı ve destek gördüğü açık olarak ortadayken, savaş ve soykırımın en büyük mağduru olan Boşnakların endişeleri haklı olmakla birlikte yine dün olduğu gibi bugün de birlikte yaşama, barış ve istikrar konusunda en ısrarcı olanlar Boşnaklardır. Milorad Dodik’in Soykırımı gerçekleştiren orduyu yeniden kurma girişimi gibi Dragan Covic’in liderlik ettiği HDZ-BİH’in de gerek üçüncü entite gerekse Dodik’in ayrılıkçı fantazileri hakkındaki politikaları dikkatle takip edilmeli, uluslararası kurumlar ve kamuoyu sadece Sırp ayrılıkçılara değil Dayton Barış Anlaşmasına aykırı 3. Entite tartışmalarını gündeme getiren ayrılıkçı Hırvatlara da odaklanmalıdır. 

Burak YALIM

 

Kaynakça

Banning T., (2014). The ‘Bonn Powers’ of the high representative in Bosnia Herzegovina: tracing a legal figment. Gottingen Journal of International Law, (2), 259-302. 10.3249/1868-1581-6-2-banning

Borger, J. (2021, 3 Kasım). Bosnia is in danger of breaking up, warns top international official. The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2021/nov/02/bosnia-is-in-danger-of-breaking-up-warns-eus-top-official-in-the-state

Daily Sabah (2021, 3 Kasım). Russia threatens veto in UNSC row over Bosnia envoy. https://www.dailysabah.com/world/europe/russia-threatens-veto-in-unsc-row-over-bosnia-envoy

Kuloglija N., Dizdarevic E., Grebo L., Begic J. (2021, 15 Ekim). Fact-Check: The Questionable Claims of Bosnia’s Dodik. Balkan Insight. https://balkaninsight.com/2021/10/15/birn-fact-check-the-questionable-claims-of-bosnias-dodik/

Office of the High Represantative (2021). HR’s Decision on Enacting the Law, http://www.ohr.int/hrs-decision-on-enacting-the-law-on-amendment-to-the-criminal-code-of-bosnia-and-herzegovina/

Öztürk, M. T. (2021, 14 Ekim). Several EU members back Bosnia’s dissolution: Serb leader. Anatolia Agency. https://www.aa.com.tr/en/europe/several-eu-members-back-bosnias-dissolution-serb-leader/2392489

Radio Free Europe (2021, 9 Ekim). Bosnian Serb Leader Dodik Says Entity Will Withdraw From Joint Military Judiciary. https://www.rferl.org/a/bosnia-serb-dodik-military/31500605.html

Security Concil Report (2021, 2 Kasım). Bosnia and Herzegovina: Debate and EUFOR ALTHEA Reauthorisation. https://www.securitycouncilreport.org/whatsinblue/2021/11/bosnia-and-herzegovina-debate-and-eufor-althea-reauthorisation-2.php

The Guardian (2016, 21 Mart). Student dorm named after war crimes suspect Radovan Karadzic. https://www.theguardian.com/world/2016/mar/21/student-dorm-named-after-war-crimes-suspect-radovan-karadzic

 Trkanjec, Z. (2021, 4 Ekim). Dodik to US envoy Escobar: F**k the sanctions!. Euractiv. https://www.euractiv.com/section/politics/short_news/dodik-to-us-envoy-escobar-fk-the-sanctions/

Trkanjec, Z. (2021, 15 Ekim). Dodik: EU Commission will not sanction Republika Srpska. Euractiv. https://www.euractiv.com/section/politics/short_news/dodik-eu-commission-will-not-sanction-republika-srpska/ 

Migration Likely To Factor Heavily In Turkey’s Next Elections

 Significant and unexpected shifts to migration patterns are nothing new for Turkey. Examples include the 1923 population swap with Greece, the mass emigration of Turkish labor to Europe in the 1960s and 70s, the continual movement of Turk-Muslim populations to the Turkish Republic from the former Yugoslavia and the Balkans, the opening of doors to Turks from Bulgaria in the 1980s, and the sheltering of Iraqi Kurds fleeing the Saddam Hussein regime in the early 1990s. All of these shifts and movements have come to shape Turkey’s culture, economy, politics, and even demography; however, throughout the course of modern Turkish history, migration has never been politicized to the extent that it is today.

How did refugees become politicized?

Recent data from Turkey’s Directorate General of Migration Management (DGMM) shows that the country hosts 3,721,057 Syrians under temporary protection as of 14 October 2021. Beside Syrians, Turkey has also become home to many irregular migrants from Afghanistan. According to the DGMM, they numbered 201,437 in 2019, but have fallen to 50,161 in 2020. The total number of irregular migrants in 2019 was 454,662 and 122,302 in 2020.

Opposition and government sources dispute the actual number of irregular migrants currently living in Turkey. The opposition insists that over 1.5 million non-registered Afghans are living in Turkey, what it deems a significant security threat; but President Erdogan claims that registered and unregistered Afghan refugees combined number only around 300,000.

The heated debate between the government and opposition parties takes its cues from public opinion. In the early days of mass movement from Syria to Turkey, Turkish society showed remarkable hospitality to their southern neighbors fleeing civil war, with only marginal groups voicing xenophobic sentiments. But as their numbers increased, stays lengthened, and visibility grew, Syrians have come to be perceived as a burden, especially in the context of a stagnant Turkish economy and rising  youth unemployment. The public opinion polling consultancy KONDA shows that the rate of those in the Turkish community that “do not want to live in the same place as Syrians” increased from 28% to 60% between 2016 and 2019. The way for this increasing anti-refugee sentiment may have been paved by the government’s lack of a comprehensive immigration or integration policy or by President Erdogan’s statement that Turkey has so far spent 40 billion USD on Syrian refugees. 

In the beginning of the Syrian crisis, Erdogan and his government considered Syrians to be Turkey’s religious guests, or Muhajirs. But they soon became political tools when Erdogan threatened to allow the refugees to cross its western borders into the EU. Without a doubt, the EU has done very little for displaced Syrians when compared to Turkey, but Erdogan’s statements sent a message to Turkish society as well: refugees are not the responsibility of Turkey alone.

In June and August 2021 two incidents sparked intense debate on Turkey’s Syrian and Afghan populations. The first incident occurred on 12 June in Kocaeli as an Afghan national sexually assaulted a 17-year-old girl leading her to the intensive care unit. Secondly, Emirhan Yalcin (an 18-year-old Turkish national) was killed in a fight between locals and Syrians in Ankara on 10 August. Upon news of Yalcin’s death, hundreds rioted in the streets, attacking the shops and homes of Syrians. In the meantime, after the first incident, the leader of Turkey’s main opposition party, Kemal Kilicdaroglu, released a video statement on Twitter declaring that one of his party’s priorities is to send refugees back to their home country within two years of coming to power.

As refugees continue to be one of Turkey’s most important political issues, the ongoing war in Syria and the Taliban’s takeover of Afghanistan may lead to new refugee flows. The current situation and the worsening state of Turkey’s economy have put a spotlight on refugees and the policies that affect them, a reality that will likely have a direct and decisive effect on the voting behaviors of Turkish citizens. Moreover, as of December 2019, 110,000 Syrians, 53,099 of whom had already gained the right to vote in 31 March 2019 local elections, have become Turkish citizens according to the statements of Interior Minister Suleyman Soylu.

Why are Turkish Emigrants important?

Turkey enfranchised its expatriate citizens in 1995, however the first actual vote within this framework was cast in the 2014 presidential elections. According to Turkey’s Ministry of Foreign Affairs, the total population of Turks living abroad exceeds 6.5 million. However, international voter turnout for the presidential and general elections on 24 June 2018 showed that Turkey had 3,044,837 registered voters abroad, or 4.8% of the total electorate according to the Supreme Election Council of Turkey. Even though these elections showed that expatriate voter turnout occurred at less than half the rate of domestic turnout, it should be mentioned that since Turkish citizens abroad have begun casting their ballots, their turnout rate has increased from 8.2% to 44.6%.

It is observed that recent election results from abroad were similar to those in Turkey, namely, in favor of Erdogan. But it should be considered that especially after 2016, many opposition voters went abroad due to political pressure and economic difficulties; this could come to favor the opposition in the next elections. While the number of Turkish citizens who emigrated was 69,326 in 2016, this figure increased by 63.5% in 2017 to 113,326 and to 136,740 in 2018. Almost every month, 10,000 Turkish citizens leave the country.

The results of the “Youth Research” carried out by Yeditepe University and MAK Consulting show that among the 18-29 age group, 76% want to live abroad for a better future, while 77% believe that nepotism outweighs merit when it comes to getting ahead. Hence, more emigration should be expected before the next elections. 

It is no secret that Turkey’s next elections constitute a final chance for an exit from authoritarianism. Polls show that Erdogan is losing popularity and that the opposition should have a landslide victory, especially when taking into account their success in the last local elections in Istanbul and Ankara. This doesn’t mean that it will be easy for the opposition to secure a victory. Of course, the declining economy and high unemployment rates will affect voting behavior, but the opposition should still formulate policy recommendations on immigration and a strategy to attract expatriate voters. Still, in emphasizing the need for comprehensive immigration reform, the opposition must offer realistic, rights-based solutions rather than populist approaches that incite hatred and flout international law.

*Burak Yalım is an Istanbul-based doctoral research fellow at Kocaeli University and President of the International Relations Studies Association (TUIC). Yalım’s primary areas of interest include migration and the Balkans. He can be found on Twitter, @burakyalim.

https://fenikspolitik.org/2021/11/01/migration-likely-to-factor-heavily-in-turkeys-next-elections/